Ieder mens heeft behoefte aan waardering, erbij horen, gezien en gehoord worden. Ieder mens wil van betekenis zijn voor een ander. Ieder mens wil invloed ervaren op zijn eigen leven en zich veilig voelen, en gesteund en getroost worden waar nodig. Ook, of misschien wel juist, als je een verstandelijke beperking hebt.

Wanneer deze behoeften niet goed worden begrepen, of het aansluiten bij die behoeften niet (meer) lukt, raken relaties verstoord en ontstaat vaak gedrag dat als problematisch wordt ervaren. 
In gezonde, steunende relaties voelt iedereen zich fijner, en kan gedrag dat als problematisch wordt ervaren, verminderen.

Ik ben GZ-psycholoog, maar denk en werk altijd vanuit mijn basis: de orthopedagogiek. Een veilige (opvoedings-) relatie is het krachtigste middel om nare gevoelens en ongemakkelijk gedrag te veranderen.

De uitdaging vind ik vooral bij cliënten bij wie de gebruikelijke diagnostische processen of behandelprotocollen niet (meer) voldoen; cliënten met gedrag dat zich niet gemakkelijk laat lezen, zoals zelfverwonding en ernstige agressie; cliënten waarbij de dagelijks betrokkenen veel handelingsverlegenheid of machteloosheid ervaren.

Ik ga op zoek naar de mens achter het gedrag, door behoeften en ondersteuningsvragen in beeld te brengen: Wie ben jij? Wat begrijp jij? Wat drijft jou? Hoe kun jij je uiten? Waar begrijpen wij elkaar niet? Wat kunnen wij beter of anders doen, zodat jij je ‘moeilijke’ of schadelijke gedrag niet meer nodig hebt? Het samen ontdekken en versterken van de kwaliteiten van de cliënt én de mensen om hem of haar heen, maakt mijn werk tot het mooiste dat er is.

Elke cliënt is anders, maar ook elke ouder, begeleider of zorgorganisatie. De vraag is altijd: wat werkt voor wie het beste, in deze specifieke situatie?